Ostatnie kilka lat przyniosło wzrost możliwości regulacji poszczególnych elementów motocykla sportowego. To już nie tylko w pełni regulowane zawieszenia, ale również możliwość zamiany ustawień dźwigni ręcznych jak i nożnych oraz samych podnóżków, zwanych popularnie setami. Wszystko to, by jeździć sportowy mógł poczuć się na motocyklu najwygodniej jak to tylko możliwe, niezależnie od swoich gabarytów oraz, by wszystkie dźwignie za pośrednictwem, których kontroluję maszynę znajdywały się zawsze w zasięgu ręki/stopy.

Wiele programów doskonalenia techniki jazdy zakłada z góry, że motocyklista, który świadomie wybrał motocykl sportowy, zna swoją maszynę i odpowiednio dostosował ją do swoich potrzeb, nie tylko, jeśli chodzi o zawieszenie, ale również pod względem ergonomii. W rzeczywistości jednak, często okazuje się, że spora grupa użytkowników jest nieświadoma nie tylko możliwości regulacji dźwigni za pośrednictwem, których kontroluje motocykl, ale również pewnych specyficznych dla tego typu maszyn cech, które ewoluowały na przestrzeni lat w celu ograniczenia negatywnego wpływu jeźdźca na pojazd. Spójrzmy, więc teraz na nasze superbike’i, może po raz pierwszy, nie jako na środek do mamienia niewiast w wieku gimnazjalno-licealnym, ale wyspecjalizowane narzędzie dla profesjonalistów, którzy wiedzą, co i jak.